Przebiśnieżek

Przebiśnieg

Za śniegowej chmury
słońce ledwie błyśnie
a już się spod śniegu
przebija przebiśnieg.

Wychyla się główka
w śniegu sztywnej kryzie...
Byle na powietrze!...
Byle słonka bliżej!...

Rozgniewał się marzec
sypnął gęsto śniegu...
- Nie czas jeszcze wiosnę
witać przebiśniegu!

Lecz przebiśnieg - kwiatek
drobny, niepozorny,
przebił się na przekór.
Mały ... a zadziorny.

Ponad kryzą śniegu
białym kwiatem błysnął...
- Czas już, panie Marcu,
bo wiosna już blisko!

                 Halina Szayerowa

Mam nadzieję, że Przebiśnieżek przyprowadzi wreszcie wiosnę, bo pogoda iście marcowa :)

Bartolomeo

Dzisiaj pozwalam sobie przedstawić wam bardzo stara bajkę,  której treść jest dzisiaj chyba jeszcze bardziej aktualna niż w czasach, w których powstawała.  Życzę miłej lektury i refleksji ....

Kot i lis

Kot i lis dwa świętoszki, by rozgrzać się krzynkę,
Raz się wybrali na pielgrzymkę.
Obaj arcyszachraje, trusie, niewiniątka,
Pokrzepiali się w drodze, jak przykładne stadło,
To serkiem ukradzionym, to udkiem kurczątka,
Słowem — co tam któremu pod ręką popadło.
Droga nudna, wiadomo. Lecieć tyle światy!
Więc zaczęli debaty.
Debata krew rozgrzewa — jak mądry ktoś rzekł.
Bez niej by usnął najuczeńszy człek.
Gardłowali więc gromko — i nie po próżnicy —
Obydwaj podróżnicy.
Gdy się już nagadali, co komu ochota,
Rzekł lis do kota:
„Mówisz, żeś chytry, lecz ja mógłbym przysiąc,
Żeś kiep. Patrz, u mnie w worku fortel na fortelu.”
„Tak. Ja znam tylko jeden. Ale, przyjacielu,
Ten jeden fortel wart tysiąc.”
I dalejże od nowa: kot w lisa, lis w kota,
Ten to, ten tamto — nie żałują słów,
Gdy wtem znienacka wypadła zza płota
Sfora myśliwskich psów.
Wrzaśnie kot: „Masz okazję, pokaż swoją sztukę!
Fortelami na pieski, aż się uspokoją!
Ja, chociaż jestem nieukiem,
Także pokażę swoją.”
To mówiąc — hyc na drzewo, przycupnął i patrzy.
Tymczasem lis, gromadzie zmykając sobaczej,
Kluczy tędy, owędy — od nory do nory,
Aż pieskom ze zmęczenia obwisły jęzory.
Tak nurkując po chaszczach, bez tchu, resztką siły
Buch w jamę. Lecz, że pachniał, psy go wywęszyły,
Więc zaledwie nos wytknął śmiejąc się z pogoni —
Już było po nim.
Zbytnia chytrość nierzadko daje się we znaki.
Choć znasz tysiączne fortele,
Tracisz czas po próżnicy, a zyskasz niewiele.
Lepiej znać jeden dobry niż sto lada jakich.

                                                     Jean de La Fontaine

Szaraczek i przyjaciele zajączka

PRZYJACIELE ZAJĄCZKA

Chorował zajączek. Bolało go w boku.

Nie mógł się poruszać, ani zrobić kroku.

Więc do swych przyjaciół wysłał listy krótkie:

"Jestem bardzo chory, donoszę ze smutkiem - 

                                            Zajączek".

Najpierw przyleciały dwie lekarki-sowy;

- Nie martw się, zajączku, wkrótce będziesz zdrowy!

A potem przybiegła wiewióreczka z zielem:

- Zanim je naparzę, łóżko ci pościelę!

Przyleciały również kuropatwy zacne,

przyniosły choremu oziminki smacznej.

Jedynie płochliwy bieluśki króliczek

telegram nadesłał:

    "Wyzdrowienia życzę!"

Zając poweselał i wyrzekł te słowa:

- Wśród tylu przyjaciół przyjemnie chorować!

                                                               Ludwik Wiszniewski

Tak myślę, że warto czasami poszukać i odświeżyć stare dziecięce wierszyki, aby nie zostały zapomniane.
Chciałabym życzyć każdemu z Was, abyście mieli takich przyjaciół jak zajączek :)